Zmarli tęsknią mocniej,
czuję ich obecność
kiedy nocą nostalgicznie
uwalniam emocje.
Trudno jest ich dostrzec,
lecz budzę się czując
jak ktoś mi poprawia pościel,
próbuje łzy otrzeć.
Czuję, jak powietrze
przepełnia się żalem
przez słowa, co pozostały
niewypowiedziane.
Mieszam prawdę z fikcją,
kołata mi serce,
znów zaczynam wierzyć,
że jest lepsze miejsce.
Samotność burzy mur
między dwoma światami,
a oni wciąż błądzą,
tęskniąc razem z nami.
@blues_szamanki